Aronia posiada dużą zdolność przystosowania się do różnych warunków środowiska. Dlatego można ją uprawiać na terenie całego kraju nie wyłączając terenów podgórskich, gdzie najlepiej czuje się na skłonach północnych lub północno-zachodnich. Przy wyborze stanowiska należy pamiętać o tym, że aronia jest rośliną światłolubną i do regularnego corocznego plonowania potrzebne jest dobre oświetlenie.
Roczne zapotrzebowanie na wodę wynosi 500-600mm opadów, jednakże aronia w dużym stopniu jest tolerancyjna na brak wilgoci jak i na duży jej nadmiar. Dzięki silnej budowie systemu korzeniowego aronia dobrze rośnie na glebach zarówno o niskim jak również głębokim poziomie wody gruntowej.
Ujemny wpływ na wysokość plonów i na jakość owoców (gorzknienie) mogą mieć długotrwałe susze, szczególnie w okresie letnim podczas fazy intensywnego wzrostu owoców. Zasadniczo nie poleca się uprawy aronii razem z innymi drzewami lub krzewami owocowymi. Dobre efekty uzyskuje się tylko na plantacjach jednorodnych o powierzchni nie mniejszej jak 1ha, gdzie można wprowadzić mechanizację zabiegów uprawowych. Aronia najlepiej rośnie na glebach żyznych o dużej pojemności wodnej i przewiewnych. Jednakże jak wykazały obserwacje można ją uprawiać również na niższych klasach gleb ( V, a nawet VI) i przy zastosowaniu właściwego nawożenia i pielęgnacji uzyskuje się wysokie plony. Mało przydatne są gleby kamieniste i żwirzaste oraz podbagnione i zasolone. Aronia dobrze rozwija się jeśli dolne warstwy gleby składają się z glin spiaszczonych, które dostatecznie zatrzymują wodę i przewietrzają się, gorzej rośnie gdy dolne warstwy gleby to gliny ciężkie, które doprowadzają do zastoju wody, co z kolei jest niekorzystne dla rozwoju korzeni.
Dobre przygotowanie gleby przed założeniem plantacji ma zasadnicze znaczenie i rzutuje na okres wejścia w okres owocowania plantacji. W pierwszej kolejności należy oczyścić teren z chwastów, co bardzo ułatwia pielęgnację sadzonek w pierwszych latach, gdyż aronia jest szczególnie wrażliwa na zachwaszczenie. W 4-5 roku życia aronia dostatecznie silnie sama zagłusza chwasty. Na rok przed posadzeniem plantacji należy zbadać kwasowość gleby i w razie potrzeby poprzez wapnowanie doprowadzić odczyn do pH 6-7. W okresie wegetacyjnym, poprzedzającym sadzenie dobrze jest zastosować mieszankę okrywową z roślin motylkowych do wczesnego przyorania. Podstawowym zabiegiem jest orka głęboka, przed którą należy przeprowadzić nawożenie fosforowe w celu wprowadzenia trudno przemieszczającego się fosforu w głębsze warstwy gleby.
Na glebach słabych wskazane jest przed posadzeniem aronii przeprowadzić nawożenie obornikiem.
Powinno odbywać się po laboratoryjnej analizie gleby. Zewnętrzną oznaką dostatecznej ilości substancji pokarmowych jest ciemna barwa dużych liści, gęste ich ułożenie na pędzie i duże przyrosty krzewu. Liście drobne i jasne świadczą o braku składników w glebie lub zbytnim zagęszczeniu krzewów, przemarznięciu korzeni lub suszy. Nawożenie aronii, tak jak innych roślin może być naturalne(organiczne), bądź mineralne. Z organicznych nawozów używa się obornika lub gnojowicy. Przy nawożeniu mineralnym trzeba pamiętać żeby nawozy trudno przemieszczające się jak fosforowe i potasowe, dawać jesienią lub bardzo wczesną wiosną, a azotowe w okresie wegetacji w 2-3 dawkach począwszy od kwietnia, a ostatnie dokarmianie dać w czerwcu.
Orientacyjne dawki nawozów w czystym składniku wynoszą P-80 do 100kg/ha; K-100 do 150kg/h; N-100 do150kg/ha.
Świeże owoce aronii nie nastręczają kłopotów z transportem i przerobem bo pomimo, że są owocami miękkimi są trwałe i nie ulegają łatwo psuciu, a po schłodzeniu ich do +2°C można je przechowywać przez wiele tygodni. Posiadają przy tym dużą bo ponad 75% wydajność tłoczenia soku.
Owoce aronii zawierają wiele witamin , a jeśli chodzi o zawartość witaminy P są jej najbogatszym w świecie źródłem i zawierają jej 2500-3500 mg%, ponadto zawierają witaminy: C, B2, B9, E, PP i prowitaminę A. Nie spotykana w innych owocach zawartość witaminy P pozwala zaliczyć aronię do roślin leczniczych.
Owoce, sok i przetwory z aronii można polecić do szerokiego stosowania przy leczeniu chorób układu krwionośnego, szczególnie przy nadciśnieniu tętniczym, arteriosklerozy, hemoroidów, choroby naczyń włosowatych i choroby popromiennej.